View article

upravljanje državom prepustila AD-u, a njegova trogodišnja vladavina poznata pod nazivom trienio bio je prvi ozbiljan pokušaj transformiranja arhaične ekonomske i socijalne strukture Venezuele (Keen i Hayes, 2000: 509-510). Za trienia osnovana je demokršćanska stranka COPEI (Comite de Organizacion Politica Electoral Independiente) i lijevo orijentirani URD (Union Republica Democratica), uvedeno je opće pravo glasa za građane starije od 18 godina i provedene se brojne reforme. Budući da je vladajuća elita ignorirala opoziciju, vojska je 1948. u tradicionalnome latinskoameričkom stilu ponovno intervenirala. Vojna hunta je raspustila Kongres, opozvane su reforme, a general Marcos Pérez Jiménez 1953. proglašava se predsjednikom i apsolutnim vladarom Venezuele. Provodio je autoritarnu politiku s primjesama populizma. Kako su na vidjelo izlazile ekonomske teškoće i korupcija, au strahu od radikalizma masa, vojska ga je 1958. prisilila da odstupi s vlasti. Anakronistični vojni režim (1948-1958) pridonio je ujedinjenju zavađenih civilnih političara te je 1958. raskinuto s vojnim kaudiljizmom, a paktovima elita uspjela se institucionalizirati demokracija (Merkel, 2011: 203-204, 211-212). Kako bi se ispravile greške načinjene u trieniu, demokratska se tranzicija temeljila na savezima i koalicijama, konsenzusu elita, ograničavanju političkih programa, poticanju kontrolirane participacije te isključivanju revolucionarne ljevice. Od 1958. do kraja 20. stoljeća savezi i koalicije bili su osnova političkog života Venezuele. Prije izbora 1958. glavne političke stranke–AD, COPEI i URD–formalizirale su suradnju. Potpisan je sporazum Pacto de Punto …