View article

Kształcenie zdalne zmienia podejście do edukacji szkolnej i pozaszkolnej, oddziałuje na wszystkie szczeble edukacji. Dotychczas, czyli przed pandemią covid-19 (koronawirus) było domena pasjonatów i osób upatrujących w nim dodatkowej siły, elementu wspomagającego edukację. Oczywiście czyste formy zdalne, e-learningowe święciły swoje triumfy w rozwiązaniach korporacyjnych, odnoszących się do szkoleń i kursów. Wyższe uczelnie i szkolnictwo podstawowe, średnie korzystały nader rzadko ze zdalnych elementów. Nawet formy hybrydowe, mieszane, zwane komplementarnymi (b-learning) stanowiły raczej swoiste novum w ramach działań nauczycieli i wykładowców. Ważnym elementem rozważań nad e-learningiem szkolnym i akademickim jest to co dotychczas nazywaliśmy oddolną siła, czyli zaangażowaniem pasjonatów odkrywających tajniki platform e-learningowych przed swoimi wychowankami oraz chęci tych drugich, uczniów, studentów. Dekadę temu, w badaniach ankietowych studenci mówili o ich potrzebie wplatania zdalnego wsparcia do edukacji tradycyjnej. Eksperci, nauczyciele akademiccy, realizujący swoje zajęcia za pośrednictwem platform podejrzewali stopniowe przechylanie się szkolnej szali w stronę b-learningu. Obserwując zmiany dokonujące się w szkole przez odtętnią dekadę, możemy uczciwie stwierdzić, że były to raczej ruchy pozorowane, nie mogące odmienić systemu klasowo-lekcyjnego, a zwłaszcza tych jego elementów, które ciążyły nam wszystkim, podmiotom procesu kształcenia. Co zatem się stało, jakie moce odmieniły szkolna i akademicką edukacje, ze odnaleźliśmy się w cyfrowym świecie …