View article

Kształcenie zdalne widziane oczyma współczesności, to najnowsze technologie w służbie edukacji szkolnej i pozaszkolnej. To nowe rozumienie takich pojęć, jak wykład, ćwiczenia, kursy i szkolenia. Kształcenie zdalne otwiera zupełnie nowe zakresy edukacyjnej interakcji. Daje możliwości masowego, zespołowego ale jednocześnie indywidualnego kształcenia w trybie synchronicznym i asynchronicznym. Zbadanie stopnia wdrażania kształcenia zdalnego oraz określenie perspektyw rozwojowych kształcenia na odległość w szkole wyższej stały się celami ogólnymi niniejszej dysertacji, a jednocześnie były inspiracją do eksploracji poznawczej i przeglądu literatury poświęconej tej tematyce. Osiągnięcie tego celu było związane z przeprowadzaniem badań empirycznych. Uzyskane wyniki mogą wzbogacić dotychczasowy stan wiedzy o studentach, ich potrzebach, ale także możliwościach edukacyjnych. Rozprawa pozwoli stwierdzić, czy kształcenie zdalne może przyczyniać się do poprawy jakości uczenia się i nauczania w szkole wyższej. Może być również wskazówką dotyczącą przyszłości edukacji w kontekście stosowanych i wprowadzanych metod i form kształcenia zdalnego. Kształcenie zdalne jawi się jako naturalna konsekwencja zmian, jakie dokonują się w sferach społecznych, kulturowych i ekonomicznych. Nie jest to zatem „nowa edukacja” zagrażająca dobrze rozumianej „tradycyjnej edukacji”. Współczesne kształcenie na odległość jest pewną eksplikacją kształcenia tradycyjnego. Nowe technologie multiplikują obszary komunikowania się, wyszukiwania, a zatem także typy kształcenia.