View article

Cumhuriyet’in ba langcndan bu yana, Türkiye’nin bölgesel politikalar sadece iç toplumsal ve ş ı ı ı ekonomik geli melerden de il, ayn zamanda Avrupa’daki ülkelerin deneyimlerinden ve bölgesel ş ğ ı geli im paradigmalar ndaki yeni geli melerden de etkilenmi tir. Ancak bölgesel geli meden do rudan ş ı ş ş ş ğ sorumlu olan Devlet Planlama Te kilat (DPT) 1960’ly llarda kurulmu; bu tarihten sonra ülke içinde ş ı ı ı ş bölgesel farkl l klar n azalt lmas na gittikçe daha fazla önem verilmi tir. ı ı ı ı ı ş

Devletçilik döneminde (ekonomik geli menin devlet tarafndan desteklendi i ve yürütüldü ü ş ı ğ ğ dönemde) asl amaçlanan ulusal bir ekonomi olu turmak amacyla kamu hizmetleri ve sanayi ı ş ı yat r mlar nn yeniden da t lmas idi. 1960’ly llarda planl ekonomiye geçi le ba layan dönemde ise ı ı ı ı ğı ı ı ı ı ı ş ş bölgesel politikalar büyüme merkezlerine odakl kalk nma çabalar yla ekillendi. ı ı ı ş Buna göre devlet, bu büyüme merkezlerindeki küçük i letmelere devlet yat rm ve deste i sa lamak ş ıı ı ğ ğ için çe itli bölgesel planlar ve bölgesel kalk nma projeleri ortaya koyacakt. Özellikle 1980’lerden ş ı ı sonra, bölgesel ekonomide içten kaynakl kalk nma teorilerinin yükseli iyle birlikte, Kalk nmada ı ı ş ı Öncelikli Bölgeler (KÖB)’deki yerel potansiyelleri güçlendirmek, yerel giri imcileri desteklemek ş yönündeki te vikler Türkiye’nin bölgesel politikalar nda önemli yer tuttu (Didem, 2002: 64). ş ı